«Früener häd mer au müese go poschte …»

Quelle: Jahrbuch der Stadt Wädenswil 1981 von M. Heim-Zürrer
 
Mer fanged grad bim Beck Guet aa i der Möve und holed deet en uufgsetzte Vierpfünder, er häd aber müese altbache, vo geschter sii, suscht häd mer en z schnäll ggässe ghaa. Am Sundig isch mer zum Brupbacher i d Harmonii, dä häd di beschte Weggli und die beschte Zääner-Gutzi ghaa. Ade Wienacht sind gluschtigi Zuckerzäh und Chüttenewürschtli im Schaufenster uusgstellt gsii, die häd mer amig an Christbaum aneghänkt.
Anke und Chäs isch mer bim Herr Dänzler i de Ceder go chaufe. Es isch en grosse Maa gsi, wo x mal am Tag häd müese dur en ängi Stäge in Chäller abe gaa, wo die grosse und chliine Ankemödeli ime grosse Fass umegschwume sind und wo de ganz Tag frisches Wasser ine gloffe isch. Gwönli häd mer dänn ä na grad müese es halb Pfund oder en Vierlig Stockanke mit heibringe. Wäns dän gäge d Wienacht ggangen isch und mer an Birewegge und Öpfelwegge tänkt häd, simer i d Venezia zu de Fräulein Kegreis, det häts schiints die beschte Wiibeeri, Sultanine und Mandle ggää.
Wädenswil um 1900: ein Zürichsee-Dorf mit grünem Hinterland.
 
Fürs Gmües hämer nüd wiit müese springe. De Chabis, de Lauch und Selleri simer i de Grueb go hole, und Härdöpfel (Magnum Bonum) häd me mit de Stoossbääre im Güeterschuppe gholt, sobald de Kläusli mit de Glogg uusgrüeft häd: «Hüt dä Morge am Bahnhof schöni Saatfälderrüebli, Härdöpfel etc.» − Mir sind alt worde, ooni das me all Tag frische Salat häd chöne ässe. Wäns mit den Öpfel im Chäller z Änd ggange isch, häds tüüri Öpfel- und Birestückli ggää.
Zum Bratwurschter Theiler isch mer bsunders gärn ggange, nüd nu wäge de guete Bratwürscht. Aber s isch interessant gsii zuezluege, wieners gmacht häd. Zerscht häd er s Chalbfleisch i chlini Möckli gschnitte ufeme grosse, runde Holzstock, dänn häd er e mächtigs vierfachs Wiegmässer druufgsetzt und häd aafange wiege. Debii isch er langsam zringelum ggloffe, mit einer Hand häd er s Wiegmesser uf- und abezoge, i der andere Hand häd er es Scharrmässer ghaa, mit dem häd er s Fleisch, wo zwiit an Rand use choo isch, inegschürgelet. Wänn er dänn vilicht zwoo Stund lang gwieget häd, isch us em Fleisch Bräät worde. Nachher häd er das Brät mit ere Maschine i d Hüüt ine gstosse. De Herr Theiler isch en chliinere, ticke Ma gsii, er häd imer e schneewiissi Schooss aghaa mit eme ufegschlagene Zipfel.
Filialen des Konsumvereins Wädenswil, um 1920.

De Kafi und s Chochfett hämer nüd im Verein gholt, für das simer zum Kafi Rueschterholz i de Wiirääb. Mer häd müese ufs Büro, de Bstellzädel abgää, uf en Stuel am Feischter sitze und warte. Wän dän de Chessel Chochfett und die föif Kilo grüene Santos-Kafi uf öisere Stoossbääre ufglade gsii sind, isch d Rächnig scho gmacht gsii. Mer händ s Gäld biinis ghaa und grad zaalt. Dän häd de Herr Rueschterholz siis eigi Portmonee us em Sack gnaa, öis en Zwänzger gschänkt, de Zeigfinger uufghebt und gseit: «Aber gäll, tuesch de Batze is Sparkässeli, tuesch en nüd verbutze».
Aber ä susch häds allerhand zum Poschte ggää. De Vatter häd vo Ziit zu Ziit nöi Papiirchräge pruucht, die hämer bi de Frau Huuser im chliine Lädeli nääch bim Morgestärn gholt, es sind blaui, rundi Papiirschachtle gsii, deet druff isch gstande:
«Fabrik für feine Papierwäsche, köngl. kaiserl. Hoflieferanten Mey und Edtlich.» Ganz i der Näächi isch mer mit em Salzseckli go Salz hole, si händs useme grosse, hölzige Trog usegschöpft und dänn gwoge.
De Bändeli Bachme uf em Plätzli isch für Bändeli, Bürschtelitze, Sternlifade, Gufe und Chnöpf de richtig Maa gsi. Öppedie isch mer ä no zum Buecher-Mock ggange für derigi Sache.
Näch bi de Chile häd de Beck Schärer gwont mit sine guete Nidel-, Bölle- und Nusstünne. Ame Friitig isch es deet ggange wie lätz. A dem Tag häd er müese im Lade sii, suscht häd mer en öppe im Höfli, i de Frooburg oder au i de Sune chöne aaträffe, deet häd s säbmal no Alkohol ghaa.
Bi de Frau Sperb i der Adlerburg häds gueti Hüppe und Brätzeli ghaa. Mer häd au hii und daa müese e nöis Liintuech haa, en Abtröchner oder en Wäschblätz, für derige Sache isch mer zu de Frau Hasler is Meieriisli, oder zu de Schwöschtere Isler am Räblaubewääg.
A de Wienacht häd me uf d Helsete planget. Da häds gwöndli en Satz Tirggel ggää, näbet eme Gschänkli, vilicht au no en Föifliiber; wämer e psunders gueti Gotte oder en Götti ghaa häd. Mit dem Batze isch mer dän schnälI zum Herr Frick i d Sparkasse gsprunge. Vor dem Maa mit em Gehrock häd mer Respäkt ghaa; er häd schüüli gern ghaa, wämer Gäld pracht häd statt gholt.
Mit der Poschterei isch es hütt ganz anderscht, wie na mit vilem andere. Me redt mängmal gärn vo de guete, alte Ziit, aber si isch gar nüd imer so guet gsi, wie mer sälber meint.




M. Heim-Zürrer